Buraczana, babska niekonsekwencja

A dziś pobawię się w wpis w stylu "dziennika Bridget Jones".

Dziś wypity alkohol;

0 flaszek / piw

Wypalone fajki;

nawet nie chce liczyć...

Humor; 

ciągle tak samo zjebany

Skąd u mnie ten "damski wpis"? Wychodzi na to, że nie jestem chyba w pełni facetem. I nie chodzi mi tu wcale o to, że nie jestem jak część moich rówieśników buhajem (nazwa pochodząca od byka rozpłodnego). Bądź jak kto woli, nie myślę penisem. Przynajmniej nie non stop, jak zdecydowana większość. Przyznaję, czasem mi się zdarzy, ale raz na jakiś czas. Hmmm... skutecznie oddalam się od myśli przewodniej... Nie jestem w pełni mężczyzną, ponieważ tak mówi mi facebook.

Znalazłem całkiem przypadkiem "poradnik picia alkoholu". Były tam opisane dwa przypadki, jak się nie trudno domyślić kobiety i mężczyzny. Ale ogólnie ten wpis, był straszna nagonką na pijane kobiety, które po pijaku zachowują się dziwnie. Było powiedziane, że inteligencja u pijanego mężczyzny spada o 60%, a u kobiety o 90% - nie wiem czemu to piszę, bo nie do tego pije i uważam, że to teraz mało istotne. Dalej jednak było napisane, z czym się zgadzam, ze inaczej patrzy się na zalaną kobietę, niż na zalanego faceta. To co prawda stereotyp, ale nikogo nie dziwi zalany w trupa jakiś gość, co innego za zgoniona laska. Potem było coś co strasznie mi się podobało, czyli coś w rodzaju przeżywania "alkoholowej nieważkości" przez mężczyzn i kobiety. Pierwszy typ; spanie, awantury, szukanie problemów... Drugi (ponoć), "ślimak" (lizanie się, tj. całowanie) ze wszystkim i wszystkimi i... UWAGA! TO DO CZEGO ZMIERZAM! ...i kochanie wszystkiego oraz wszystkich. Bardzo mnie to zniesmaczyło. Wiem, że to tylko poradnik dla beki, ale miałem takie mentalne " kurwa".... Więcej przykładów tego, że nie jestem chyba w pełni mężczyzną? Lubie oglądać komedie romantyczne, które powinny się nazywać komediami sentymentalnymi, ale o tym zaraz, tylko żeby pośmiać się z tandetnego scenariusza i uświadomić się w przekonaniu, że życie to nie film. Swoją drogą to zabawne, że w tych wszystkich filmach nie jest ukazane co dzieje się z bohaterami później. Czyli jak siebie zdradzają, okłamują, a potem w efekcie dochodzi do rozwodów. Wracając do nazwy "komedia romantyczna", dlaczego się tak nazywa? Przecież gdyby były komediami romantycznymi w pełni, bohaterowie musieliby się na końcu filmów wieszać, strzelać w łby, czy skakać pod koła rozpędzonych wózków inwalidzkich... Ta nazwa moim zdaniem została zapożyczona w głupkowaty sposób i ten kto to wymyślił, musiał być totalnym kretynem, a przy tym nie mieć w ogóle pojęcia o historii i minionych epokach. Poza tym (do tego, że nie jestem chyba w pełni facetem) jak byłem mały, podobało mi się, że moje siostry mają te wszystkie duperele i szpejstwa, których używały. Czyli kolorowe buteleczki pełne lakierów do paznokci, czy lakiery do włosów ect. Strasznie mi się to zawsze podobało i dla tych dupereli chciałem być dziewczynką (jak byłem mały). Teraz się cieszę gdy piszę o tym i myślę w kategoriach "być kobietą, być kobietą(...) (tak, Alicja Majewska)", bo wiem jak nie chce mi się czasem golić twarzy, a co dopiero nogi...

Dziś "The National" w "Anna Freud".

Tak się rozpisałem, że już mi się nawet nie chce tego sprawdzać. Swoją drogą jestem debilem, bo najpierw dodaje post, a potem go koryguje i wprowadzam zmiany. Jestem ułomny. Kurde... i kolejna rzecz, która się opowiada za tym, że zachowuje się jak baba. Teraz mi sie przypomniało! Zarzekam się, jak na kogoś się zezłoszczę, a bardzo mi na tym kimś zależy i kontaktach z tą osobą, że pierwszy się nie odezwę, choćby nie wiem co. I nie odzywam się 2-3 dni, a potem mięknę, bo ciągle przywołuje w wspomnieniach to zdarzenie co mnie wkurzyło.A gdy już się odezwę, popadam w melancholię i jestem na siebie mega wściekły, że mimo wszystko jestem miękką pipą. Momentami siebie przez to nienawidzę. Jestem tak żałosny, ze chyba żałośniejszego człowieka świat jeszcze nie widział. Najlepsze jest to, że mimo tego iż odezwę się pierwszy, to jestem zlewany... zazwyczaj. Moje wiadomości, próby nawiązania kontaktu, odbijają się echem od białej ściany. To sprawia, że jestem jeszcze bardziej na siebie wściekły, bo daje mi to do zrozumienia, że zrobiłem to wcale niepotrzebnie i lepiej było siedzieć cicho. A potem jak osoba na której mi zależy, po jakimś czasie, chce się zobaczyć, to ja lecę na zbity pysk, bo "coś złego się w jej życiu dzieje i potrzebuje mojej pomocy". Nie no! Naprawdę mnie to wkurza jakim jestem naiwnym burakiem, bo inaczej się tego nie da nazwać. Jestem niekonsekwentnym burakiem, albo za dobrym dla tych, na których mi zależy. Na nieznajomych patrzę z góry, albo z dołu. W zależności od dnia, humoru, czy samopoczucia. To tez jest buraczane zachowanie. Jak flaga na wietrze. Jestem chyba niestabilny psychicznie - czyli popierdolony. I tym oto stwierdzeniem skończę moje dzisiejsze wypociny.