Ołówki były wkurzające?

Wczoraj pisałem, że denerwują mnie ołówki? Nic tak bardzo nie wkurza jak inni ludzie. Zaledwie godzinę po tym jak napisałem o ołówkach poirytowałem się jeszcze bardziej, wręcz rozwścieczono mnie do czerwoności.

Od kilku lat jestem kolporterem, pracuje na umowę-zlecenie w weekendy, zatem co tydzień przywożą mi gazety do roznoszenia. Pan który wczoraj mi to przywiózł stanął dobry hektar od domu. No ale dobra, nie było miejsca i nigdzie indziej nie dało się stanąć, bo wszystko było zawalone śniegiem. Musiałem zatem biegać jak jakiś nienormalny w tą i tamtą nosząc to ustrojstwo. Kurs dom-auto, auto-dom. Gdy wszystko już wyłożył stanął i nic. Jeszcze do mnie mówił, bym mniej brał, bo dzisiaj są wyjątkowo ciężkie. Popatrzyłem na niego, ale na tym się skończyło. Widzę jednak, że delikwent strasznie dobrze się bawi przyglądając mej udręce.

-A pan mi nie pomoże skoro już wszystko wyłożył? –zapytałem uprzejmie.

-Z jakiej paki? Już ci noszę gdy cię nie ma w domu! –oburzył się, a ja nie skomentowałem tego i byłoby wszystko cacy, gdyby nie zaczął bezsensownej gatki.- Powinieneś się cieszyć, że w ogóle ci to przywożę, inni sami przyjeżdżają po gazety.

-Niech pan mnie nawet nie wkurwia… -wycedziłem, ale to chyba normalne i uważam, że każdy by tak zareagował na moim miejscu.

-Wiem, że ci jest ciężko, bo każdemu jest, ale licz się ze słowami, bo chcesz to w poniedziałek możemy się spotkać w wydziale 304 (czy jakaś inna abstrakcyjna instytucja) za takie słownictwo.

Nie skomentowałem. Śmieszyło mnie tylko, że oburzył się tak, jakbym mu zabił rodzinę, a ja nawet go nie zwymyślałem. Wkurzył mnie do tego stopnia, że po godzinie od zaistniałej sytuacji pojechałem do firmy i przedstawiłem całą sytuację pani, która wydaje wynagrodzenia za pracę i zajmuje się robotą papierkową (cos niby sekretarka, a niby księgowa). Powiedziała, że zajmie się sprawą i pójdzie do szefostwa, bo to nie pierwszy taki przypadek. Mnie z kolei poprosiła bym przyszedł we wtorek, to przekaże mi co zostało ustalone.

Ale potem miałem już bardziej udany dzień. W między czasie, gdy mój brat wieczorem odśnieżał miejsce na samochód, porzucaliśmy się śnieżkami. Swoją drogą wyniknęła między nami ciekawa rozmowa.

-Wiesz, że jak to odśnieżysz i pojedziesz jutro do pracy, to któryś z sąsiadów zajmie ci to miejsce? –zauważyłem.

-Oh, stary! To jest pewne i się z tym liczę.

-Ty, to może odśnieżysz całą ulicę, by jutro nie odśnieżać kolejnego miejsca?

Jednak nie zajęli mu miejsca, bo nie brał swojego samochodu, tylko pojechał z kolegą.

Dzisiaj wybieram się do mojego przyjaciela na whisky z colą i partyjkę „Magii i Miecza” (gra planszowa), dlatego piszę teraz, bo obawiam się, że gdy wrócę, to nie będę rozróżniał literek na klawiaturze. Mam bardzo słabą głowę. Z tego co wiem poza mną będzie jeszcze parę osób, których nie widziałem od sylwestra.