Zielony długopis

Czuje się zielony jeżeli chodzi o kobiety. Byłem w swoim życiu w dziewięciu związkach. Prawda jest tak, że siedem z tych dziewięciu, były mocno nieudane. Wręcz się ich wstydzę i uważam, że liczba mych „(przeszłych) partnerek” jest zbyt wielka. Co mi nie odpowiada w kobietach? To, że nie potrafię znaleźć z nimi złotego środka, sprawić, by było dobrze, nawet gdy jest źle. Boże, jak ja się cieszę, że jestem człowiekiem i mogę powiedzieć na głos, że coś mi nie odpowiada, a jest trochę tego. Jest kilka typów kobiet z którymi byłem, a których zdecydowanie nie lubię, może właśnie przez związek z nimi. Mam to traktować jako naukę na przyszłość?

Nie lubię zatem;
# „Nimfomanek”, które były z każdym po dwa, trzy dni i niestety też stałem się ich „zdobyczą”. –ciekawe czy stoi u nich w domu, gdzieś na półeczce moja podobizna z imieniem i nazwiskiem, a która ma świadczyć o ich trofeum.- Skakaniu z kwiatka na kwiatek mówimy zdecydowanie; NIE! U nich wynaturzony został pocałunek, co sprawia, że nie widzą problemu, by „przelizać” (nie cierpię tego określenia, ale jest w tym przypadku trafne) się z kimkolwiek i gdziekolwiek. Traktują to jak robienie sobie śniadania… A mnie i innym pokazuje to, że nie szanują one siebie, ani ludzi, z którymi są, bądź były i są łatwe. Podchodzą do tego tak; „dziś ten, fajny, ale ten co do mnie pisze fajniejszy, więc czas zmienić partnera”. 

# Pseudo inteligentnych, które tak naprawdę nie mają własnego zdania i wszystko co im się powie celebrują, przyjmują za własną rację/prawdę, gdyż tak naprawdę boją się tego, że mogą mieć WEŁASNE zdanie na jakiś, jakikolwiek temat.

# "Obrażalskich", które udają, że się obrażają, chcąc wyłudzić, wyżebrać bezsensu przeprosiny. Chyba tylko po to by się dowartościować i widzieć jak ktoś biega wokół nich jak pojebany (oczywiście jeżeli mu zależy).

Nie, nie jestem szowinistą, ale chciałbym w końcu trafić na kogoś normalnego. Nie na „długopis”. O co mi chodzi z długopisem? Przeprowadziłem w związku z tematem partnerstwa rozmowę z Anną.
-Wkurzają mnie moje związki. Zawsze trafiam na jakieś nieciekawe osoby, które na początku wydają się być bardzo interesujące, a potem... długopis.

-O, widzę, że szykuje się jakaś ciekawa metafora. –zauważyła Ania.- Słucham.

-Związek to długopis. Ja jeden koniec, a osoba z którą jestem, to ten drugi. Niby to ten sam długopis, ale jedna jego część służy do pisania, a druga do gryzienia.

-Wiesz, to zależy. Ponieważ ten porządny, lepszy jest z „klikaczem”. –stwierdziła.- I zmienia pisanie kiedy tylko ma ochotę, na niepisanie.
-No ok, ja nie mówię, że nie jestem pantoflarzem, bo jestem, ale do czasu. Czasem miarka się przebiera i po prostu nie chce mi się pisać. Coś podobnego do wyczerpanego wkładu. A co się robi z wyczerpanym wkładem? Zmienia!

-Kobiety, z którymi byłeś, docenią cię za 20 lat. Teraz są młode. Przebierają, bo mogą. Nie chcą poważnych związków, wiec nie patrzą na to jak się zachowują, gdyż im nie zależy. Są z kimś po to, „by nie być same”. –wyjaśniła mi Ania.- Jesteś dla nich za dojrzały.

Zastanawiam się zatem po co pchać się w związek, skoro nie ma on najmniejszego sensu? Być z kimś dla samej istoty bycia jest czystym bezsensem, absurdem. Czuje się zmęczony takimi osobami i takimi związkami, więc może dlatego z nikim nie byłem już od ponad roku. Jakoś nie narzekam. Najwyżej całe życie spędzę sam w towarzystwie jakiegoś kociego włóczęgi (najlepiej czarnego dachowca).